Khamis, 13 Ogos 2009

sedalam mana kasih sayang kita?

  • Dulu aku ada 5 anak kucing. ada sekor ni macam aku tak berapa berkenan. Sebab memang dari lahir lagi dia tak menyerlah macam anak kucing lain.Dia tak nak main. Dia pasif. Warna pun tak berapa nak cantik. kalau yang lain belang macam harimau, dia warna hitam putih bodoh aje.Kalau yang lain anak kucing siam, dia anak kucing kurap kutip aje. Dari dia baru tengok dunia, sampailah beberapa hari akhir dia, baru la dia ada nama. Bob. tu pun sebab adik aku yang bagi. dia cakap kalau bagi nama Bob mungkin dia akan gemuk macam Bola. Tapi terkenan Bob Marley pulak (padam awal). dia sendiri paham kot yang di tak berapa disukai. Dia suka duduk diam je kat tepi dinding rumah dia.
  • Bila anak kucing lain sakit, kami sungguh-sungguh ubatkan. Jaga makan minum. Tapi bila Bob sakit, ahh biarlah.. dia memang sakit dari kecik lagi. Badan kurus macam papan. Satu hari, masa akak aku kawin kitorang lupa nak jaga kucing-kucing tu. Lupa nak bersihkan rumah diorang. Lupa nak bagi makan. kejam tak? aku la yang paling sibuk. sampai aku menangis penat. Lupa yang ada kucing terabai tak makan tak minum. 3 ekor sekaligus mati. lagi aku rasa sedih sangat.Menyesal sebab abaikan diorang. sekor demi sekor mati.
  • Kucing pertama yang aku ingat mati,Bob la. Tapi aku silap. Dia la kucing paling kuat semangat.Aku rasa biarla dia mati dulu sebab kitorang kesian tengok dia. Tak semangat lansung nak teruskan hidup.Makan taknak. So masa semua kucing sakit aku tak tinggalkan diorang kat rumah diorang, aku bawak masuk dalam rumah aku. Masa tu bob selalu hilang. dah tau sakit tapi hilang pulak merata-rata. So aku malas cari. aku just doakan dia mati je sebab dia nampak macam bangkai aje dah. Tapi tiba-tiba pagi tu dia balik. jalan kejap,tumbang. Jalan kejap, tumbang. memang sentap jugak la tengok. so aku suapla air suam.
  • Taknak minum. pastu aku nampak dia jalan terhuyung-hayang pergi tempat isi air untuk kucing.(yang memang dah tersedia kat tepi bilik air.) dia tunduk nak minum air. pastu aku nampak mata dia pejam je. kaki depan dia tersangkut kat bekas air tu. aku angkat dia. Fine. dia dah mati.. Aku terdiam jugaklah. Punya kuat semangat dia nak teruskan hidup.Tapi tak sempat.
Pengajaran: hargai hidup ni walaupun kita tak sesempurna orang lain,tak sesiapa pun yang sempurna. jangan fikirkan apa yang orang lain kata pada kita. Jangan lemah semangat walaupun selalu disisih. dats all~ ;)

Tiada ulasan:

Catat Ulasan